Maliban sa pagde-defense ng thesis saka pagsagot sa tanong na ‘kelan ba talaga masasapul ng asteroid ang mundo?’, isa pang nakakakabang experiens ‘yung pagharap sa magulang ng maylabs opyurlayp. Para ka ring sumali sa isang talent show na kinakaliskisan ka ng buhay ng panel of judges na simbangis ni Simon Cowell. “Anong alam mo sa buhay? Anong ipapakain mo sa anak ko, bato?”. Hindi po. Betlogs ko po.
Muwi kami ni BebeKo sa probinsiya namin nung Linggo para hingin nga ang kamay ni BebeKo. Kabado nga ako kasi baka seryosohin kamay lang talaga ang ibigay. Hindi naman ako nabigo kasi may kasama namang legs saka katawan. Haha.
Buti na lang at wala tayo sa makalumang panahon na ang mga namamanhikan ay hinahanapan ng dote o ‘yung ari-arian tulad ng lupa, at bank account. Pano na lang pala kung hinanapan ako ng account. “Ahh, meron po akong limang prenster account, saka multiply account din po. Meron din akong fixed asset, ‘yung ari ko po mismong nakadikit”. Sabi noon ang babae, hindi nililigawan sa kalsada, kelangang sa bahay. Kaso mo, di ka nga naman tanggap sa bahay kaya wala kang choice kundi ibalik sa kalsada ang pagmamahalan. Alala ko tuloy nung nililigawan ko pa lang si BebeKo, magsasalubong kami nyan sa palengke na kala mo di magkakilala sabay palitan ng ‘lab notes’ na walang tingin tingin kala mo negosasyon ng Mafia na nagbibigay ng ransom note. At nakasulat nga in bold letters gamit ang Estabilo Boss, “Mamyang gabi sa bodega, tabi ng basura, iwan mo ang isa pang lab notes o irog”. Hay nakow, nakakatawang alalahanin ang nakaraan.
Siyempre naman hindi makulay ang lab story kung walang kumokontra. Ayaw talaga sa ‘kin ng Mama ni BebeKo. “Anong gusto mo sa lalaking ‘yan playboy? Itsura pa lang, adik yan, adik”, laging pa-discourage epeks ni Mama kay BebeKo. Huwat ? Ako adik ? Tong itsurang ito ? Hindi kaya ako marunong mag-marijuana. Shabu lang. Haha ! Hinde. Biro lang. Hindi talaga. [hitit hitit buga] Sobrang relihiyosa din ang Mama ni BebeKo. Nung nanliligaw pa lang ako at nakakatuntong na sa bahay nila, palaging nakabantay sa min, kala mo anytime bigla akong tubuan ng sungay kaya nakahandang buhusan ako ng holy water. Mama, water proof na kaya ang mga cute debils ngayon. Di ka kasi nanonood ng Youtube.
Makapal na din mukha ko ngayon. Dati kasi tito saka tita lang ang tawag ko, ngayon nakiki-Mama saka Daddy na rin ako. Nung nanliligaw pa lang kala mo di makabasag pinggan na nakaupo sa kasuluk-sulukan ng sala, ngayon pakalat-kalat na ako sa kanilang bahay na naka-shorts na lang at nakasampa pa ung paa kong amoy dedbol na isda sa rocking chair habang pumipindot-pindot ng channel sa remote. Haha, ang kulay kalabaw, pinturahan mo man, lalabas at lalabas pa rin ang tunay na kulay [salawikain ba ‘yun ? Parang ang tunog gawa gawa ko lang ah].
Siyempre por dat time being, hiwalay muna kami ng tulugan ni BebeKo. Di pa alam nina Mama at Daddy na ‘living together’ mode na nga kami ni BebeKo dito sa Maynila. Unless one day, bigla siyang mangalikot ng internet at mabasa ‘tong blog na to. Salamat, buti na lang mabait ang diyos at inimbento ang tinatawag na ‘generation gap’.
